woensdag 18 oktober 2017

Ironman World champs 2017: een dagje genieten!

14/10/17: D-Day! 
Om 3u40 ging de wekker om lekkere pancakes te eten ðŸ˜‰ Didier,Pieterjan en Sofie gingen mee naar de start. Eerst body marking en dan drank op de fiets zetten en eten,bandjes oppompen en wachten op de start. Na de pro vrouwen konden we in het water maar daar wil je ookniet tevroeg in want dan kan je 20 minuten staan watertrappelen. De massastart was de max! De kick en sfeer is toch speciaal om daar klaar te liggen aan de pier en te wachten tot het kanonschot.


BAM ... horloge indrukken en weg. Wasmachine gevoel en de eerste 200 m toch proberen tempo te zwemmen om dan proberen voeten te zoeken. Ik dreef steeds af naar rechts (had ik ook al gemerkt eerder deze week) dus die voeten waren wel belangrijk om ook recht te zwemmen. Na 30 minuten was ik aan de boot en daar was het een waterpolo gevecht. Daar voorbij heb ik heel rustig in de voeten gelegen en voelde het aan als loszwemmen maar pushen heeft geen enkel nut want het is nog een heel lange dag. Na 1:04 kom ik uit het water wat voor mij goed is zonder wetsuit.


In t1 neem ik mijn tijd om mij goed in te smeren en te eten en pas na5 min kan ik starten op de fiets.
De sfeer in kona is geschift. Op kuakini highway en palani road heb je een tour de trance gevoel en waan je u op alpe dhuez. Uitkijken naar de supporters en dan de queen k highway op voor een lange tocht. Het gestayer viel mee en ik kon heel mooi mijn wattages houden. Eten en drinken en vooral eigen tempo. In het begin meewind en voor we het wisten waren we al in waikoloa op km 50 maar dan draaide de wind en kwam ik amper vooruit maar wattage meter helpt hier fantastisch. Na kawaihae gaat het richting hawi met de gekende zijwind en dan plots op 2 km voor de top komt er een heel peleton over mij. Volgen in de afdaling doe ik niet want met die zijwind ben ik niet op mijn gemak maar na de afdaling kan ik er terug voorbij rijden. Eens terug op de queen k zit de wind schuin en daardoor valt het nog wel mee. De laatste 30 km hou ik mij wel in om de hartslag te laten zakken en na 5:08 zit de 180 km (192 watt gem en 202 watt np) erop. Ik kom dan ook heel fris van de fiets maar besef maar al te goed dat dit nodig is.





T 2: als ik van de fiets stap gaat het heel moeizaam. Rustig de dissel in even naar wc en heeel toen insmeren. Na6 minuten kunnen we starten aan de marathon .
De eerste 16 k zijn langs alii drive. Top qua sfeer maar dat hielp toch niet echt. Ik had van in het begin een slecht gevoel en wist dan al dat het overleven ging worden . Elke bevoorrading water , sponzen en ijs in mijn petje. Afkoelen is de boodschap. 1 km waten er wolken en die kilometer ging ook plots 20 seconden sneller maar daar bleef het bij. Palani road was super met de supporters. Tot dan had ik alles kunnen lopen en kwam ik door op 16 km in 1:17 maar vanaf dan heb ik alle bevoorrading gestapt en alles proberen vast te grabbelen wat mij maar kon afkoelen .



 Eigenlijk ben je de hele tijd een verzopen waterkieken ðŸ˜‚ lopen op de queen k is wel verschrikkelijk saai en veel meer hoogtemeters dan alii drive. 9 km tot Energy lab en dan Energy lab in naar beneden en dat ging ineens vlotter. Naar boven was wel iets anders ðŸ˜± Mijn special needs bag lag daar al de hele dag in de volle zon, dus een gel binnen krijgen van 35 graden u's niet echt aangenaam meer maar wel heel belangrijk om de finish te halen.
De terug weg leek eindeloos en samen met een Duitser beginnen praten want we wilden toch graag onder die 10 u en stelden daar ons tempo op af. Km's van 5 min dienden we te blijven lopen , een tempo dat ik nooit loop maar wat nu aanvoelde als pushen. Palani road naar beneden is eigenlijk een heel pijnlijke zaak voor uw benen maar zorgt voor extra tijdswinst op ons schema ðŸ˜‚
Ik laat hem voorgaan want ik wou echt genieten van mijn finish al leek Ali drive wel nog eindeloos . De finish was fantastisch enniet te vergelijken met andere ironmans. De marathon was een stuk trager dan gehoopt maar meer dan 3:31 zat er echt niet voor mij want ik was compleet leeg na 9 u 56.



Onderweg was het super leuk om te supporteren voor de andere Belgen als ik ze erkende natuurlijk ðŸ˜‰ we hebben hier toch echt wel heel sterke Belgische age groupers !

Dikke Merci aan Sofie Hermans , de kindjes,de papa en Didier Willemssens.. beste supporters ooit!! de coach Freddy Lieve Cappaert-Paulus voor de super begeleiding en iedereen bedankt voor de leuke berichtjes!!
Oli

vrijdag 13 oktober 2017

Morgen D-day

Morgen is het D-day.

De laatste week zijn we in onze condo ingetrokken op Alii drive. Ideale ligging op 8km van de Pier, rustig en toch nog genoeg actie. Buiten wat losfietsen, zwemmen en lopen stond er niet meer op het programma. In het zwembad gaat het vlot maar in open water heb ik niet echt een gevoel of ik goed aan het zwemmen ben en is het een beetje blind want ik ben niet iemand die veel water gevoel heeft. Op de fiets een paar keer iets sneller gereden en dat ging vrij vlot. De weersvoorspellingen geven echter veel wind. Als die tegen zit heb ik er minder schrik van maar vooral de zijwind is voor mij een probleem, en dan heb ik het lastig om in mijn beugels te blijven liggen. De afdaling van Hawi ga je mij geen zotte dingen zien doen!Het lopen gaat voor mij dit jaar al de hele tijd heel vlot en hier vertrouw ik toch op de grote basis die ik heb (dit jaar al 2300km gelopen).

De kindjes hebben deze week ook hun wedstrijd gedaan. Pieterjan zijn eerste zwemloop met 250meter zwemmen en 1,6km lopen. Aangezien hij bij de jongste was diende hij helemaal achteraan te staan maar hij heeft het heel vlot uitgedaan, ook al was er wel sprake van pre wedstrijd stress :-D Ons marjolein heeft dan 400meter gelopen en het is een klein patéke maar qua loopstijl ben ik er enorm jaloers op! Hielen tegen de kont en gaan... fantastisch om te zien!

Eergisteren was er dan de tradiotionele landen parade. België is het 10 de land qua aantal deelnemers. Toch wel een indrukwekkende belgische delegatie!


Gisterenavond was er dan de pastaparty met een hele mooie show waar Marjolein enorm van onder de indruk was :-D



Daarna was het de traditionele race briefing waar het delicate onderwerp stayeren aan bod kwam. Stayeren is een keuze en volgens de race director krijgt 10% van de deelnemers een kaart. De verhalen van de laatste jaren zorgen ervoor dat ik hier toch wel schrik voor heb . Met het profiel (korte hellingen en afdalingen ) heb je een enorm harmonica effect, in combinatie met de honderden atleten die dicht bij mekaar uit het water gaan komen, lijkt het mij gevaarlijk voor kaarten.

De fiets en de wisselzakken zijn gemaakt en binnen een uurtje ga ik alles in de wisselzone zetten. Daarna nog een lekkere spaghetti en in bed want morgen toch vroeg opstaan om rond 3u30 al pancakes te eten.



De laatste 2 weken waren al fantastisch en hopelijk komt er morgen een kers op de taart! Mijn doelen voor morgen zijn vooral om geduld te hebben. In het zwemmen proberen geen slaag te krijgen en goeie voeten te vinden. Op de fiets: drinken, eten en wattage in het oog houden. Ik wil mijn target waarden iets lager houden en rond de 190 watt rijden zodat ik hopelijk nog een goed gevoel kan overhouden bij de start van de marathon. Op voorhand zou ik denken om voorzichtig te starten aan 4:35-4:40/km om een zo vlak mogelijk tempo te kunnen lopen . Dat is natuurlijk allemaal als alles ideaal zou verlopen (beetje zoals in Boulder) maar dat zullen we op het moment zelf wel snel voelen. Is het trager dan is het trager natuurlijk... niets om ons druk over te maken want het is dan nog steeds ver, maar als ik mij goed voel MAG ik zeker niet sneller lopen.

Verder heel veel succes aan alle belgen aan de start en hopelijk kunnen we mekaar allemaal wat aanmoedigen tijdens de wedstrijd en dat we op het einde van de avond allemaal kunnen feesten met een belgische overwinning van Fre of Bart ;-)

MAHALOli

zondag 1 oktober 2017

aloha



De zware trainingen zitten erop en de tapering (12 dagen) kan beginnen.

Deze week was nog stevig met bijna 22u. Althans voor mij is dat toch stevig ,maar hier al verhalen gehoord van +30u weken. Dat zou voor mij toch wat teveel van het goeie zijn voor mij, zowel mentaal als fysiek.

Vlak voor ik vertrok had ik nog een goeie duurloop gedaan op donderdag van 33km. Die ging super vlot in 2u21 maar mijn hiel was weer volledig ontstoken :-( Ik heb een chronische hielonsteking (haglund) en daardoor moet ik toch wel wat voorzichtiger zijn.

Op zaterdag zijn we dan vertrokken van amsterdam naar Kona en dat ging vrij vlot. De kindjes waren super braaf maar moeilijk was dat niet met elk een tv :-D Op zaterdagavond lokale tijd zijn we toegekomen zodat we tegen 22u lokale tijd uitgeput in ons bed zijn gevallen.

We logeren de eerste week in de hilton in waikoloa. Super leuk hotel met dolfijnen en schildpadden, ideaal voor de kindjes. Maar er stond mij dus op zondag wel nog een laatste lange duurrit te wachten.
Waikoloa ligt ongeveer 40-45 km buiten kona richting hawi (keerpunt) en eigenlijk wel vrij rustig op de wegen daar. Ik vertrok eerst richting kona en door wegenwerken was het daar wel super druk, met veel puin (glas, stenen, vijzen,..) op de baan . Snel een fotoke en dan richting hawi.




Ik heb een stukje met Sam gereden maar die moest wel stevige blokken doen , dus mooi mijn eigen tempo blijven rijden ;-) Die kan wel een stukske knallen op de fiets!!

Na 180km en 3 grote drankstops onderweg (7-8 bidons) zat de rit erop. Het parcours is zo monotoon dat je wel bijna in slaap valt de dag na de reis ;-), de wattages waren ok, de snelheid was ideaal maar de hartslag lag ongelofelijk hoog. Iedereen zegt dat het door de lange reis komt en dat je toch een weekske moet aanpassen..dus we zullen ze maar geloven.



Conclusie na de laatste week: Ik denk niet dat ik ooit beter gezwommen en gelopen heb op training als de laatste weken. Garanties zijn dat hier zeker niet maar je kan maar best zorgen dat je in de beste vorm zit. De tempo's die ik liep op training gaan wel totaal niet haalbaar zijn voor mij op de wedstrijddag. Ik ben mij meer dan bewust dat ik mij serieus zal mogen inhouden op de fiets zodat ik toch nog deftig kan lopen en deftig over de finish kan komen, en vooral niet vergeten te genieten  :-D

maandag 11 september 2017

countdown, nog 33 dagen

De voorbereiding loopt op volle toeren en de zin in om te vertrekken begint te groeien. Ik ga proberen van iets regelmatiger mijn dagboek met de 'countdown to kona' bij te houden.



Na een leuke vakantie in Morzine en carpentras met stevige volumes heb ik een weekje rust ingebouwd. Het was de bedoeling om nog een wedstrijd mee te pikken maar dat is door het werk een beetje in het water gevallen. Ik had dus last minute maar gekozen om dan een loopwedstrijdje van 10km te doen in onze lieve vrouw waver.



Na het werk samen met sofie en pieterjan vertrokken. Zij hebben vlot de 5 km gedaan en bij mij ging het een beetje het zelfde, vlot tot 5 km en dan blokkeerde ik. Het parcours was draaien en keren en door akkers. NOT MY CUP OF TEA! Het tempo voelde nochthans heel vlot en makkelijk aan en ik kwam door in 17:49 op 5km maar dan kon ik niet meer versnellen na de bochten. Vooral de akkers vormden wel een probleem omdat ik een chronische hielblessure (haglund) heb. Daar heb ik wel een week last van gehad.

Vorige week stond er dan vooral volume op en door het slechte weer en vroege zonsondergang vooral veel op de rollen gedaan. 13km zwemmen,460km fietsen en 55km lopen en eindigen met een goed gevoel geeft moed om de laatste rechte lijn van 3weken in te gaan.

tot de volgende!

dinsdag 18 juli 2017

Stage Oostenrijk 10-16 juli 2017


Vorige week had ik als sponsor, onze triathlon club SJKT een stage aangeboden van 1 week in oostenrijk (St Gallenkirch). We zijn met 11 afgezakt naar de bergen en hebben daar een eerste basis kunnen leggen waar we op kunnen verder bouwen!





Het weerbericht zag er redelijk slecht uit maar uiteindelijk is het nog redelijk goed geweest met enkel s'avonds een redelijk drash. Op zich hebben we ook niet te zot gedaan met 10 km zwemmen, 430 km fietsen (7500 hm) en 60km lopen. Vooral het zwemmen en fietsen gaat voorlopig vlot, het goeie loopgevoel is even zoek maar Kona is nog steeds 3 maand te gaan. Tijd genoeg dus!

Normaal is het de bedoeling om op 6 augustus aan de start te staan op het BK halve in eupen, van 20-28 augustus ga ik met het gezin op vakantie naar de bergen waar we ook de kilometers kunnen afmalen. Ideaal zou zijn om dan nog een leuke wedstrijd te vinden. Gevolgd door de fameuze bergentrip van mijn fietsclub de reetzweters (12-17 september) en dan op 30 september vertrekken we naar Kona met het gezin. Miljaarde ik heb er zin in!!!

Hierbij alvast wat sfeerfoto's van de stage:


















zondag 18 juni 2017

wedstrijd verslag Ironman Boulder

Ondertussen is de wedstrijd al een week achter de rug net zoals de fysieke pijn ;-)

De voorbereiding was super vlot verlopen. Ik had in voorbereiding midden mei nog een test gedaan in de halve triathlon van aix en provence en het resultaat daar was al super. Het zwemmen is het laatste jaar enorm vooruit gegaan waardoor ik voor het eerst binnen het half uur uit het water was.

Na een iets te trage wissel begonnen aan de 90km met 1200hm . Ik kende het parcours redelijk goed want het was de derde keer dat ik aan de start stond. Doseren was hier de boodschap en met een powermeter lukt dit perfect. Ik heb steeds mooi rond de 230 watt blijven rijden en op de col du cengle hebben we de wattages overboord gesmeten en volle gas naar boven..genieten :-D

Het lopen is daar ook niet vlak dus ook hier is doseren de boodschap en na 1u22 zat de halve marathon erop en kwam ik als 5de in AG 35-39 en 61ste overall aan de finish. Test meer dan geslaagd voor mij!


Met een paar heel lange kwalitatieve trainingen zoals de fleche de wallonie met 220km (4200hm) en de dag erna nog 30km in de volle zon was ik er klaar voor. Die laatste training had ik wel enorm afgezien en had ik wel de mentale hulp van de coach nodig om deze tot een goed einde te brengen. Niet elke training kan even vlot verlopen , dat lijkt logisch.. tot je ineens een patat krijgt ;-)

Ik was samen met mijn schoonpa reeds een week op voorhand vertrokken naar Boulder in Colorado zodat ik aan de hoogte (1700meter boven zeeniveau) kon wennen en dat we ook nog wat aan sightseeing konden doen.






Boulder ligt aan de voet van de rocky mountains waar je met de wagen tot op 3800meter hoogte kan rijden , zelfs in juni nog vol in de sneeuw. De rocky's zijn fantastisch met elanden en fantastische bergen. Boulder is dan ook de place to be voor sporters,je komt daar Tim Don, Tim O'donnell,... gewoon op training tegen.De infrastructuur is ook gewoon top met fantastische wegen en je kan gewoon met de fiets langs autostrades (zonder auto's) tot op 3800meter rijden. Ik had al spijt dat ik daar was voor een wedstrijd :-D

De week vloog voorbij en buiten veel rusten en gaan eten bij een schoolvriend (thx Braned en familie) en bijpraten zat er niet meer in. Op vrijdag wou ik nog losfietsen en zag ik dat ik ineens een scheur in mijn tube had,. Snel naar de winkel en die kerel overtuigde mij om niet met tubes te rijden, ik kon wielen van hem gebruiken (clinchers)... dus effe in paniek maar allez, ik volgde hem maar.

De dag ervoor was het de traditionele wisselzone routine. De fiets en de fietszak diende ik af te zetten aan het Boulder Reservoir waar het zwemmen door ging. Het zag ernaar uit dat het zonder wetsuit zou zijn maar op zaterdag hadden ze de sluizen open gezet waardoor het bergwater in het meer kon. Ideaal voor een wetsuit swim :-D.


Daarna was het naar de Boulder High School waar de 2de wisselzone was voor de loopzak af te zetten.

S'avonds nog de zoveelste pasta binnen gekregen en dan om 20u in bed zodat ik om 3u kon opstaan om... terug te eten.
Om 4u waren er schoolbussen die ons naar de start brachten aan het Reservoir. Banden oppompen, eten op de fiets zetten en drinkbussen vullen. Ik kende niemand dus wist niet goed wat te doen want de start was pas om 6u20. Er waren zeker 60 toiletten dus ik zet mij rustig op het toilet gedurende 50minuten :-D Toen ik eruit kwam zag ik dat er een mega file was , dus toch iets of wa beschaamd maken dat ik weg was ;-)

SWIM:
Om 6u klonk het nationale volkslied, die amerikanen zijn echte patriots! Eerst de pro mannen om 6u05 en de pro vrouwen om 6u10 en dan om 6u20 was het aan de AG-ers (1300 starters ongeveer). Het was een druppelstart en ik vertrok ergens rond de 50ste plaats denk ik, wat wel ambitieus was voor mij maar ik wou deze keer proberen om goeie voeten te vinden. Ik wist dat het zwemmen ongeveer 4100 meter ging zijn dus had wel al een tragere tijd in gedachten , maar dit kan je toch pas achteraf evalueren. De boeien lagen niet echt op een rechte lijn maar tot aan de eerste bocht kon ik wel perfect in iemand zijn voeten blijven hangen en dat ging heel vlot. Tot aan de 2de bocht had ik wat moeite om in de voeten te blijven want er kwamen wel wat golven op (in een meer..) en die voor mij zwom toch redelijk scheef. Je wil dan recht zwemmen maar moet dan toch een grotere effort doen om op dezelfde hoogte te blijven. De laatste rechte lijn was redelijk eenzaam zwemmen , wat ook wel nieuw was voor mij want normaal komen ze mij dan langs alle kanten voorbij. Ik hoorde Mike Reilly al roepen en kon het einde van de zwemfinish al zien... ik twijfelde om eens te piepen naar mijn horloge, dat kan dik tegenvallen (zoals in het verleden). Ik deed het toch en zag 58minuten staan en ik schatte nog 300meter te gaan. Dat was dus al goed voor het moraal en ik gaf nog even gas om na 1u03 uit het water te springen als 71ste. Nog nooit zo goed gezwommen!

T2:De wissel verliep vlot en na 4 minuten zat ik op de fiets.
BIKE:
Het fietsparcours was 3 ronden van 58km en een stuk van 10km naar boulder centrum. Per ronde zaten er 2 klimmen in , niet super zwaar want alles kan op de grote plateau en je kan uzelf eens recht zetten want die TT houding is nu ook weer niet super gezellig voor 180km.

Ik had op voorhand reeds goed opgezocht wat de invloed was van de hoogte op de wattages. Ik rekende op 7-10% minder watt te trappen en had mezelf 195 watt als target gezet. De meesten zullen hiermee lachen maar als je weet dat ik 60 kilo weeg en in de week al was gaan losfietsen aan 150 watt en thuis kwam met 34 gemiddeld , weet je dat je niet te zot moet gaan doen. De eerste ronde was redelijk eenzaam want ik zag 1km voor mij iemand rijden en 1km achter mij, van stayeren dus geen sprake..ideaal! Na 1 ronde zat ik wel nog heel fris dus had ik besloten om die 2 klimmen toch iets harder te rijden. Ondertussen begon het dubbelen van atleten al en dat zorgde toch voor gevaarlijke toestanden. Vorig jaar was er reeds een atlete doodgereden, en ze hebben hier geen lessen uitgetrokken door er nu 3 ipv 2 ronden van te maken! Telkens ik iemand voorbij ging diende ik achter mij te kijken want een deel was op de '36' snelweg waar ze tegen 100km/u rijden.
Ondertussen zat ik op 200 watt en voelde mij nog steeds top. Op tijd eten en drinken was de boodschap want door de droge lucht heb je niet direct door dat je veel vocht aan het verliezen bent. Tijd voor een plasstop was er niet dus gewoon doorrijden zou ik zeggen ;-) Die laatste 10km waren wel traag door een fietspad en veel draaien en keren en na 183km in 4:57 en als 33ste zat het fietsen erop. Je kan natuurlijk niet zeggen dat je super fris van de fiets stapt maar hier hebben we voor getraind en aan die 42km die liggen te wachten mag je gewoon niet denken . 2 verschillen met racen in europa:1) een rugnummer moet niet in de states. 2) Bevoorradingen in afdalingen is echt een slecht idee!



T2: 3min 54 : andere kousen en bril op en we kunnen vertrekken
RUN:

Het loopparcours bestaat uit 2 ronden van de 'flux capaciter' ..ofziets. Blijkbaar is de race director een grote back to the future fan, mij zegt het niets in elk geval ;-) Het lopen is langs de Boulder Creeck met 10km dalen en 10km klimmen. Het voordeel is dat er regelmatig schaduw is onder de bomen want ondertussen was de temperatuur toch opgelopen tot 28-29 graden. Niet zo erg als de dagen ervoor maar toch voldoende om goed op te letten! Ik had een extra drinkbus in mijn wisselzak gestoken en deze kon ik de eerste 3km gebruiken om voldoende te drinken. Elke 5km ging ik 1 gelleke nemen , zout wou ik niet teveel nemen want daar heb ik al slechte ervaringen mee ( DNF in Malaysia) en ik heb nooit last van krampen. Aan het keerpunt staan ze toch met zout en in een reflex nam ik het aan en kapte het in mijn mond... big mistake! Dat was puur zout ipv zouttabletten met een smaakje, en er was geen water te bespeuren om het door te spoelen. Snel de helft uitgespuuwd en maken dat ik snel aan die volgende bevoorrading ben. Na 45min zaten de eerste 10km erop en dat was perfect volgens plan want ik wist dat het tempo dan ging zakken, de volgende 10km waren heel pittig! Na 1u38 kom ik door halverwege en dat vlot nog steeds want ondertussen was het dalen terug begonnen. Nog snel even mijn 'special needs-bag' met derest van de gelleked meegrabbelen en we konden verder. Op 25km begon ik het wel lastiger te krijgen en ging ik alle bevoorradingen stappen om goed te drinken en ijs te nemen. Ik had ook een BUFF meegenomen, en ik had die langs 1 kant dicht geknoopt zodat ik hier ijs kon indoen... MEGA IDEE!! dat was echt zalig en daardoor had ik van de warmte totaal geen last. Die laatste 10km was verstand op '0' en doorgaan, steeds herhalen dat als ik aan het afzien was, de anderen dat ook deden. Ik moest eigenlijk nog naar het toilet maar mijn schoonpa riep dat ik in de top 30 lag en ik had schrik om helemaal uit mijn ritme te geraken..niet aan denken dus en blijven bewegen! Na 3u23 zat de marathon erop en kwam ik als 21ste over de finish in 9u33( de tijd is nog van de pro vrouwen) stikkapot maar oh zo blij! Voor mij de perfecte wedstrijd met een topresultaat! 5de plaats in de age group wat het heel spannend maakte voor Kona.





De dag erna was het nog de awards, ik wilde op het podium en in amerika sta je dus met een 5de plaats op het podium :-D

Daarna was het bang afwachten en aangezien de age group 35-39 ook sterker bezet was waren er 4 slots en de 4de ging niet... dus in oktober kan ik voor de tweede keer naar Kona. De eerste keer was dik tegengevallen maar ondertussen hebben we wel een pak meer ervaring en wil ik vooral genieten want dat is iets wat ik toen vergeten was. Dat ik content ben kan je zien in het volgende filmke:

Mahalo en tot binnenkort!
oli