ironman Lanzarote 70,3 race report

Ik was op woensdag aangekomen zodat ik rustig kon toeleven naar de wedstrijd. Aangezien Club La Santa volzet was heb ik gekozen voor Sands beach, dat was toch iets verder dan ik dacht ;-)

Buiten rusten, wat loszwemmen, fietsen en lopen zat er niet meer in en vooral chillen met de vrienden die er ook verbleven. Het was zalig om eens helemaal te kunnen ontspannen ..

Op vrijdag dan de fiets gaan binnen brengen . Het was me al opgevallen dat er bijna geen wind was, heel speciale ervaring op Lanzarote.. maar vooral een veel warmer gevoel.

Op zaterdag: D-day
Op 4u opgestaan om te ontbijten en dan de wagen te nemen naar La santa. Daar rustig de pre-race routine: banden oppompen, gellekes en drank plaatsen. Gezien ik in Vichy te weinig gedronken had heb ik terug gekozen voor een drinkbus op het stuur, op die manier druk je jezelf met de neus op de feiten: DRINKEN! Om 7u35 was de AG mannen start. We waren maar met 700 deelnemers in totaal maar als je in de lagune ligt snap je wel waarom. Er kan gewoon niets meer bij, ik denk zelfs dat de eerste 5 minuten mijn hoofd niet onder water is geweest. Ik heb mij gefocused op de boeien wat blijkbaar geen goed idee was, want die lagen niet op een rechte lijn. Maar verder was het redelijk normaal zwemmen en na 2000m (niet recht dus) en 29:29 (75ste overall en 15 in AG35-39) , op niveau..enkel spijtig dat ik die 1,5 minuut laat liggen door scheef te zwemmen. De massastart heeft zoveel meer charme dan die druppel start (tenzij om stayer problemen de voorkomen..dan ben ik fan!)

T1: De wissel was al iets beter als anders maar blijft een werk punt. Ik doe wel kousen aan dus dat is wel al een tijdsbesparing voor T2.

Bike: De eerste kilometer is een verschrikkelijk slecht wegdek en mijn powermeter werkte weer niet direct dus dat was hotsen en botsen met 1 hand. Eens op de klim naar Soo kreeg ik hem aan de praat en dan blijkt toch direct dat je veel te hard aan het rijden bent, ook al zegt u gevoel van niet. Mooi power in de gaten houden dus , op de klimmen +/- 250-260 watt. Eens in Soo rij ik in een put en speel ik mijn materiaalbox met startnummer kwijt. Ik twijfelde om hem te gaan halen maar dacht dat ze dit wel bij lost and found zullen afgeven (niet dus). Als ik plat zou rijden was wel de wedstrijd over and out. Niet aan denken, kop naar beneden en stampen op die pedalen! 2 dagen eerder bij de verkenning hadden we meewind en nu niets van wind, dat was toch een groot verschil. Ik kon steeds verder opschuiven en focussen op eten en drinken. Aan het keerpunt (na 30km) kwam ik bij een grotere groep en kon ik er snel over aangezien het eerste deel terug wat heuvelachtig was, maar tijdens de afdaling kwam de hele groep terug over mij. 12m in een afdaling zorgt ervoor dat je niet weggeraakt, en terug in La santa aangekomen (na 60km) kon ik er terug vlot van de groep wegrijden op de klim . Nu was ik wel wat hoger gegaan in wattages (richting Soo ) want ik voelde mij nog veel te fris. Op 15km kon ik 1,5minuut wegrijden van die groep. Ik voelde mij nog steeds heel goed dus bleef tot de wisselzone mijn wattages aanhouden . De 88km zaten erop in 2u29 (opgeschoven naar de 42ste plaats en 6de in AG) met 1200 hoogtemeters en 230 watt NP/224watt gem en vooral een goed gevoel!

T2: Eindelijk eens een vlotte wissel maar groot was mijn verbazing dat die hele groep er ineens was na 10 seconden terwijl ik nog 1,5 minuut had voor de afdaling.

Run: De eerste kilometer ging in 3:55 wat net iets te snel was en de tweede in 4 minute wat het doel was, maar ik voelde al snel dat ik dit nooit zou kunnen aanhouden. Zonder wind was het heel warm geworden , dus afkoelen en drinken was de boodschap. Ik pakte steeds alle sponzen die ik kon pakken om in mijn trisuit te steken..ideaal! Vlak is het loopparcours totaal niet , ook al denk je op voorhand dat het valsplat is...big surprise :-D
De kilometers gaan snel voorbij en ook het parcours begint drukker en drukker te worden waardoor ik niet meer zie of ik iemand inhaal. Er gingen 3-4 atleten over mij wat mentaal wat minder leuk is maar op kilometer 15 zie ik plots iemand wandelen met 3 bandjes en dat gaf mij de moed om de laatste 6 km te pushen. Ik ben blijven gaan ,waardoor ik plots 4-5 atleten voorbij ging op een paar kilometer en bijna allemaal uit mijn AG. Na 4:34 kom ik over de finish..iets trager dan ik had gehoopt maar het was toch een zwaarder parcours dan ik gedacht had. Maar met 1u30 op 21,7km had ik zelfs nog de snelste looptijd van mijn AG. Overall 37ste en 2de in AG en eindelijk een 'echte' podium plaats ;-) (In US is top 5 podium)

Alle doelen binnen en in 2019 naar het WK in Nice waar ik een parcours zal vinden op mijn maat! Ik kijk er al enorm naar uit.

Nu eerst recup en nog de marathon van Dublin eind oktober maar dit zonder doelen en genieten van de city trip met een leuke bende.

In 2019 heb ik al Ironman Zuid afrika, De halve van Luxemburg en het Wk in Nice op het programma staan. Deze winter ga ik dus niet stil zitten zoals de vorige :-D

2018 en lanzarote 70,3

Hallo Allemaal,

We zijn begin oktober en het is mijn eerste post van 2018, geeft een beetje aan wat ik gedaan heb dit jaar op sport vlak :-D
Na Hawaii had ik er even genoeg van en heb ik een hele winter heel weinig gedaan en veeeel te veel gegeten met 8 kilo extra als gevolg. In de maand mei terug begonnen want ik ging de 1000km KOTK begeleiden , dat was een super ervaring!

De eerste wedstrijd dit jaar was in Brasschaat waar ik de halve heb gedaan. Het zwemmen ging super in 28min, in het fietsen was ik de laatste 30km leeg. Powermeter werkte niet en ik denk dat ik iets te hard had gereden in het begin. (fietstijd: 2:14 voor 85km)Met als gevolg dat het lopen (1:24 voor 20k)echt afzien was, zeker aangezien ik te weinig kilometers had gelopen tegen dan. Eind resultaat viel nog goed mee met een 13 de plaats in 4:09

Na Brasschaat was de goesting wel helemaal terug en zag ik de halve van vichy helemaal zitten. De tijd gaat snel en na een warme zomer met veel kwalitatieve trainingen stond ik samen met Didier aan de start van vichy. Deze keer met wetsuit maar het zwemmen was daar terug heel traag in 32min maar als 143ste uit het water wat niet slecht is voor mij. De wissels is echt een punt waar ik op moet gaan werken want ik verlies teveel tijd. Het fietsen ging heel goed in het begin en dankzij de powermeter bleef ik perfect op wattages (rond 220 watt) en ging ik veel atleten voorbij. Na 40km zag ik een groep van 15 man voor mij rijden op 400-500meter en had ik het luminieuze idee om er naartoe te proberen rijden. Na 10-15minuten van veel te hard te rijden , heb ik dat plan moeten opbergen en voelde ik dat ik mezelf wat had opgeblazen..MILJAARDE!! ALWAYS STICK TO THE PLAN!! De laatste 30 km verloor ik dan ook veel terrein tot zelfs 5 minuten op de groep voor mij. tijd: 2u22 (gem: 214 watt/np:222/hr:154)
Terug de wissel in en daar neem ik (net zoals 2 jaar geleden) toch wel niet de verkeerde zak.. en zeker een dikke minuut extra verloren. Eens vertrokken met het lopen was het plan om 4min/km te lopen maar van bij de start krijg ik enorme krampen (te weinig gedronken en opgeblazen op de fiets). Ik heb nog nooit krampen gehad, maar dit voelde alsof mijn spier ging scheuren... knop om en doorlopen. Op zich kon ik door de krampen het tempo van 4min /km net niet aan maar met 1u23 over 20,2km viel het nog mee. Eindresultaat : 68ste en pas 9de in age group in 4:25. Dat was niet wat ik in gedachten had maar teveel fouten worden gewoon hard afgestraft.

Na vichy had ik besloten om selectievere parcoursen te gaan opzoeken en besloten om lanzarote 70,3 mee te doen. Op zich is het parcours gewijzigd sinds vorig jaar waardoor het veel minder zwaar is geworden, maar op lanzarote is alles toch zwaar :-D

Ik heb nog 4 weken stevig kunnen trainen en na een goeie taper zijn we klaar om er morgen in te vliegen. Als ik 1 doelstelling heb dan is het stick to the plan and make no mistakes.. dan zien we wel waar we uitkomen ;-)

Ironman World champs 2017: een dagje genieten!

14/10/17: D-Day! 

Om 3u40 ging de wekker om lekkere pancakes te eten 😉 Didier,Pieterjan en Sofie gingen mee naar de start. Eerst body marking en dan drank op de fiets zetten en eten,bandjes oppompen en wachten op de start. Na de pro vrouwen konden we in het water maar daar wil je ookniet tevroeg in want dan kan je 20 minuten staan watertrappelen. De massastart was de max! De kick en sfeer is toch speciaal om daar klaar te liggen aan de pier en te wachten tot het kanonschot.

BAM ... horloge indrukken en weg. Wasmachine gevoel en de eerste 200 m toch proberen tempo te zwemmen om dan proberen voeten te zoeken. Ik dreef steeds af naar rechts (had ik ook al gemerkt eerder deze week) dus die voeten waren wel belangrijk om ook recht te zwemmen. Na 30 minuten was ik aan de boot en daar was het een waterpolo gevecht. Daar voorbij heb ik heel rustig in de voeten gelegen en voelde het aan als loszwemmen maar pushen heeft geen enkel nut want het is nog een heel lange dag. Na 1:04 kom ik uit het water wat voor mij goed is zonder wetsuit.

In t1 neem ik mijn tijd om mij goed in te smeren en te eten en pas na5 min kan ik starten op de fiets.

De sfeer in kona is geschift. Op kuakini highway en palani road heb je een tour de trance gevoel en waan je u op alpe dhuez. Uitkijken naar de supporters en dan de queen k highway op voor een lange tocht. Het gestayer viel mee en ik kon heel mooi mijn wattages houden. Eten en drinken en vooral eigen tempo. In het begin meewind en voor we het wisten waren we al in waikoloa op km 50 maar dan draaide de wind en kwam ik amper vooruit maar wattage meter helpt hier fantastisch. Na kawaihae gaat het richting hawi met de gekende zijwind en dan plots op 2 km voor de top komt er een heel peleton over mij. Volgen in de afdaling doe ik niet want met die zijwind ben ik niet op mijn gemak maar na de afdaling kan ik er terug voorbij rijden. Eens terug op de queen k zit de wind schuin en daardoor valt het nog wel mee. De laatste 30 km hou ik mij wel in om de hartslag te laten zakken en na 5:08 zit de 180 km (192 watt gem en 202 watt np) erop. Ik kom dan ook heel fris van de fiets maar besef maar al te goed dat dit nodig is.

T 2: als ik van de fiets stap gaat het heel moeizaam. Rustig de dissel in even naar wc en heeel toen insmeren. Na6 minuten kunnen we starten aan de marathon .

De eerste 16 k zijn langs alii drive. Top qua sfeer maar dat hielp toch niet echt. Ik had van in het begin een slecht gevoel en wist dan al dat het overleven ging worden . Elke bevoorrading water , sponzen en ijs in mijn petje. Afkoelen is de boodschap. 1 km waten er wolken en die kilometer ging ook plots 20 seconden sneller maar daar bleef het bij. Palani road was super met de supporters. Tot dan had ik alles kunnen lopen en kwam ik door op 16 km in 1:17 maar vanaf dan heb ik alle bevoorrading gestapt en alles proberen vast te grabbelen wat mij maar kon afkoelen .

 Eigenlijk ben je de hele tijd een verzopen waterkieken 😂 lopen op de queen k is wel verschrikkelijk saai en veel meer hoogtemeters dan alii drive. 9 km tot Energy lab en dan Energy lab in naar beneden en dat ging ineens vlotter. Naar boven was wel iets anders 😱 Mijn special needs bag lag daar al de hele dag in de volle zon, dus een gel binnen krijgen van 35 graden u's niet echt aangenaam meer maar wel heel belangrijk om de finish te halen.
De terug weg leek eindeloos en samen met een Duitser beginnen praten want we wilden toch graag onder die 10 u en stelden daar ons tempo op af. Km's van 5 min dienden we te blijven lopen , een tempo dat ik nooit loop maar wat nu aanvoelde als pushen. Palani road naar beneden is eigenlijk een heel pijnlijke zaak voor uw benen maar zorgt voor extra tijdswinst op ons schema 😂
Ik laat hem voorgaan want ik wou echt genieten van mijn finish al leek Ali drive wel nog eindeloos . De finish was fantastisch enniet te vergelijken met andere ironmans. De marathon was een stuk trager dan gehoopt maar meer dan 3:31 zat er echt niet voor mij want ik was compleet leeg na 9 u 56.

Onderweg was het super leuk om te supporteren voor de andere Belgen als ik ze erkende natuurlijk 😉 we hebben hier toch echt wel heel sterke Belgische age groupers !

Dikke Merci aan Sofie Hermans , de kindjes,de papa en Didier Willemssens.. beste supporters ooit!! de coach Freddy Lieve Cappaert-Paulus voor de super begeleiding en iedereen bedankt voor de leuke berichtjes!!

Oli

Morgen D-day

Morgen is het D-day.

De laatste week zijn we in onze condo ingetrokken op Alii drive. Ideale ligging op 8km van de Pier, rustig en toch nog genoeg actie. Buiten wat losfietsen, zwemmen en lopen stond er niet meer op het programma. In het zwembad gaat het vlot maar in open water heb ik niet echt een gevoel of ik goed aan het zwemmen ben en is het een beetje blind want ik ben niet iemand die veel water gevoel heeft. Op de fiets een paar keer iets sneller gereden en dat ging vrij vlot. De weersvoorspellingen geven echter veel wind. Als die tegen zit heb ik er minder schrik van maar vooral de zijwind is voor mij een probleem, en dan heb ik het lastig om in mijn beugels te blijven liggen. De afdaling van Hawi ga je mij geen zotte dingen zien doen!Het lopen gaat voor mij dit jaar al de hele tijd heel vlot en hier vertrouw ik toch op de grote basis die ik heb (dit jaar al 2300km gelopen).

De kindjes hebben deze week ook hun wedstrijd gedaan. Pieterjan zijn eerste zwemloop met 250meter zwemmen en 1,6km lopen. Aangezien hij bij de jongste was diende hij helemaal achteraan te staan maar hij heeft het heel vlot uitgedaan, ook al was er wel sprake van pre wedstrijd stress :-D Ons marjolein heeft dan 400meter gelopen en het is een klein patéke maar qua loopstijl ben ik er enorm jaloers op! Hielen tegen de kont en gaan... fantastisch om te zien!

Eergisteren was er dan de tradiotionele landen parade. België is het 10 de land qua aantal deelnemers. Toch wel een indrukwekkende belgische delegatie!

Gisterenavond was er dan de pastaparty met een hele mooie show waar Marjolein enorm van onder de indruk was :-D

Daarna was het de traditionele race briefing waar het delicate onderwerp stayeren aan bod kwam. Stayeren is een keuze en volgens de race director krijgt 10% van de deelnemers een kaart. De verhalen van de laatste jaren zorgen ervoor dat ik hier toch wel schrik voor heb . Met het profiel (korte hellingen en afdalingen ) heb je een enorm harmonica effect, in combinatie met de honderden atleten die dicht bij mekaar uit het water gaan komen, lijkt het mij gevaarlijk voor kaarten.

De fiets en de wisselzakken zijn gemaakt en binnen een uurtje ga ik alles in de wisselzone zetten. Daarna nog een lekkere spaghetti en in bed want morgen toch vroeg opstaan om rond 3u30 al pancakes te eten.

De laatste 2 weken waren al fantastisch en hopelijk komt er morgen een kers op de taart! Mijn doelen voor morgen zijn vooral om geduld te hebben. In het zwemmen proberen geen slaag te krijgen en goeie voeten te vinden. Op de fiets: drinken, eten en wattage in het oog houden. Ik wil mijn target waarden iets lager houden en rond de 190 watt rijden zodat ik hopelijk nog een goed gevoel kan overhouden bij de start van de marathon. Op voorhand zou ik denken om voorzichtig te starten aan 4:35-4:40/km om een zo vlak mogelijk tempo te kunnen lopen . Dat is natuurlijk allemaal als alles ideaal zou verlopen (beetje zoals in Boulder) maar dat zullen we op het moment zelf wel snel voelen. Is het trager dan is het trager natuurlijk... niets om ons druk over te maken want het is dan nog steeds ver, maar als ik mij goed voel MAG ik zeker niet sneller lopen.

Verder heel veel succes aan alle belgen aan de start en hopelijk kunnen we mekaar allemaal wat aanmoedigen tijdens de wedstrijd en dat we op het einde van de avond allemaal kunnen feesten met een belgische overwinning van Fre of Bart ;-)

MAHALOli

aloha

De zware trainingen zitten erop en de tapering (12 dagen) kan beginnen.

Deze week was nog stevig met bijna 22u. Althans voor mij is dat toch stevig ,maar hier al verhalen gehoord van +30u weken. Dat zou voor mij toch wat teveel van het goeie zijn voor mij, zowel mentaal als fysiek.

Vlak voor ik vertrok had ik nog een goeie duurloop gedaan op donderdag van 33km. Die ging super vlot in 2u21 maar mijn hiel was weer volledig ontstoken :-( Ik heb een chronische hielonsteking (haglund) en daardoor moet ik toch wel wat voorzichtiger zijn.

Op zaterdag zijn we dan vertrokken van amsterdam naar Kona en dat ging vrij vlot. De kindjes waren super braaf maar moeilijk was dat niet met elk een tv :-D Op zaterdagavond lokale tijd zijn we toegekomen zodat we tegen 22u lokale tijd uitgeput in ons bed zijn gevallen.

We logeren de eerste week in de hilton in waikoloa. Super leuk hotel met dolfijnen en schildpadden, ideaal voor de kindjes. Maar er stond mij dus op zondag wel nog een laatste lange duurrit te wachten.
Waikoloa ligt ongeveer 40-45 km buiten kona richting hawi (keerpunt) en eigenlijk wel vrij rustig op de wegen daar. Ik vertrok eerst richting kona en door wegenwerken was het daar wel super druk, met veel puin (glas, stenen, vijzen,..) op de baan . Snel een fotoke en dan richting hawi.

Ik heb een stukje met Sam gereden maar die moest wel stevige blokken doen , dus mooi mijn eigen tempo blijven rijden ;-) Die kan wel een stukske knallen op de fiets!!

Na 180km en 3 grote drankstops onderweg (7-8 bidons) zat de rit erop. Het parcours is zo monotoon dat je wel bijna in slaap valt de dag na de reis ;-), de wattages waren ok, de snelheid was ideaal maar de hartslag lag ongelofelijk hoog. Iedereen zegt dat het door de lange reis komt en dat je toch een weekske moet aanpassen..dus we zullen ze maar geloven.

Conclusie na de laatste week: Ik denk niet dat ik ooit beter gezwommen en gelopen heb op training als de laatste weken. Garanties zijn dat hier zeker niet maar je kan maar best zorgen dat je in de beste vorm zit. De tempo's die ik liep op training gaan wel totaal niet haalbaar zijn voor mij op de wedstrijddag. Ik ben mij meer dan bewust dat ik mij serieus zal mogen inhouden op de fiets zodat ik toch nog deftig kan lopen en deftig over de finish kan komen, en vooral niet vergeten te genieten  :-D

countdown, nog 33 dagen

De voorbereiding loopt op volle toeren en de zin in om te vertrekken begint te groeien. Ik ga proberen van iets regelmatiger mijn dagboek met de 'countdown to kona' bij te houden.

Na een leuke vakantie in Morzine en carpentras met stevige volumes heb ik een weekje rust ingebouwd. Het was de bedoeling om nog een wedstrijd mee te pikken maar dat is door het werk een beetje in het water gevallen. Ik had dus last minute maar gekozen om dan een loopwedstrijdje van 10km te doen in onze lieve vrouw waver.

Na het werk samen met sofie en pieterjan vertrokken. Zij hebben vlot de 5 km gedaan en bij mij ging het een beetje het zelfde, vlot tot 5 km en dan blokkeerde ik. Het parcours was draaien en keren en door akkers. NOT MY CUP OF TEA! Het tempo voelde nochthans heel vlot en makkelijk aan en ik kwam door in 17:49 op 5km maar dan kon ik niet meer versnellen na de bochten. Vooral de akkers vormden wel een probleem omdat ik een chronische hielblessure (haglund) heb. Daar heb ik wel een week last van gehad.

Vorige week stond er dan vooral volume op en door het slechte weer en vroege zonsondergang vooral veel op de rollen gedaan. 13km zwemmen,460km fietsen en 55km lopen en eindigen met een goed gevoel geeft moed om de laatste rechte lijn van 3weken in te gaan.

tot de volgende!

Stage Oostenrijk 10-16 juli 2017

Vorige week had ik als sponsor, onze triathlon club SJKT een stage aangeboden van 1 week in oostenrijk (St Gallenkirch). We zijn met 11 afgezakt naar de bergen en hebben daar een eerste basis kunnen leggen waar we op kunnen verder bouwen!

Het weerbericht zag er redelijk slecht uit maar uiteindelijk is het nog redelijk goed geweest met enkel s'avonds een redelijk drash. Op zich hebben we ook niet te zot gedaan met 10 km zwemmen, 430 km fietsen (7500 hm) en 60km lopen. Vooral het zwemmen en fietsen gaat voorlopig vlot, het goeie loopgevoel is even zoek maar Kona is nog steeds 3 maand te gaan. Tijd genoeg dus!

Normaal is het de bedoeling om op 6 augustus aan de start te staan op het BK halve in eupen, van 20-28 augustus ga ik met het gezin op vakantie naar de bergen waar we ook de kilometers kunnen afmalen. Ideaal zou zijn om dan nog een leuke wedstrijd te vinden. Gevolgd door de fameuze bergentrip van mijn fietsclub de reetzweters (12-17 september) en dan op 30 september vertrekken we naar Kona met het gezin. Miljaarde ik heb er zin in!!!

Hierbij alvast wat sfeerfoto's van de stage: